Rozdział 16

  COSIK był w cosikowym niebie. Udało mu się odrobinę pomóc w powstaniu wspaniałej, kochającej się pary. Według niego Michaś i Grizzli idealnie do siebie pasowali. Stworzą rodzinę o jakiej marzy każde dziecko, bo przecież wszyscy kiedyś zaczynają pragnąć swojego maleństwa. Prawda? Będzie tata i mama. Ee…? No niezupełnie! Tata i tata? Hm… Tata i mamuś? Tu COSIK zupełnie się zaplątał, bo nie wiedział jak nazwać tą drugą osobę w męsko-męskim związku. Miał głuptas swoje własne plany i wizje przyszłości. Trochę mu w nich bruździli rodzice chłopaków i tym postanowił się zająć w pierwszej kolejności. Przy najbliższej okazji musi im dostarczyć jakiego zajęcia, najlepiej takiego na dłuższy czas.

- Miiichaś! – wrzasnął do chłopaka, który właśnie otwierał jedno, bardzo zaspane oko.

- Czego się drzesz paskudzie, ludzie śpią! – burknął.

- Jaki nieuprzejmy – pisnął rozbawiony COSIK – ciekawe co powiesz jak zasiądziesz do śniadania.

- Nie mam pojęcia co cię tak cieszy. Gadaj czego chcesz i daj pospać – wtulił się w ramię Garysia. Był taki cieplutki i pachniał smakowicie. Aromat sosu czekoladowego nadal się nie ulotnił. Przylgnął do boku mężczyzny i otarł się o niego jak mały, spragniony pieszczot kocurek.

- Nie będę ci przeszkadzać. Chciałem tylko powiedzieć, że powinieneś przeprosić teściową. Lepiej by było, żebyś nie zrobił sobie w niej wroga – dodał cwany stworek, który miał swój interes w tej wizycie. Wszyscy będą szczęśliwi, a on dostanie to czego pragnie. Przecież nie ma w tym nic złego, tyle, że myślał standardami COSIKOWYMI nie ludzkimi, ale to już mu nie przyszło do łaciatej główki.

- Dobra, pomyślę nad tym – ziewnął Michaś.
- To pa – doszedł do wniosku, że lepiej się ewakuuje zanim coś palnie.

- Zaczekaj draniu! O co chodziło z tym śniadaniem? – zapytał nieco zaniepokojony chłopak. Szkodnik wyraźnie znowu coś kombinował. Nie chciał się obudzić następnego dnia jako siedmioogonowy lis, albo jakieś równie dziwne stworzenie.

- Tak mi się wypsło – zachichotał mały łobuz i przestał się odzywać. Chłopak widząc, że się nie doczeka odpowiedzi przymknął ponownie oczy. Był ciekaw, co powiedziałaby pani Milena, jakby zobaczyła, że rozmawia ze swoim żołądkiem. Położył głowę na szerokiej piersi Gabrysia, niestety nie udało mu się zasnąć, bo różowy sutek tuż przed jego nosem wyglądał zbyt kusząco. Nawet nie wiedział kiedy zacisnął na nim usta.

- Skarbie, to nie jest dobry pomysł – duże dłonie Gryzlli powędrowały na jego nagie biodra i odciągnęły do tyłu, odrywając od deseru. – Może lepiej zróbmy śniadanko – zamruczał i pocałował go w szyję.

- Łaski bez – nadął się Michaś i wyrwał z jego objęć. – Skoro wolisz żarcie ode mnie, to proszę bardzo – wstał, przeciągnął się leniwie i poszedł kręcąc pośladkami na poszukiwanie swojej zaginionej w akcji bielizny. Biedny Gabryś, siedział na materacu z szeroko otwartymi oczami i dodajmy dla sprawiedliwości ustami, zafascynowany niecodziennym widokiem. Zbyt mocno się wychylił, zsunął z materaca i z hukiem grzmotnął na podłogę.

- Zrobisz jajecznicę rannemu? – zajęczał dramatycznie. – Uszkodziłem sobie kość ogonową – podniósł się, nałożył spodnie i kuśtykając ruszył do kuchni. – Już się ubrałeś? – rzucił rozczarowany na widok Michasia w jeansach i podkoszulku.

- A co? Myślałeś, że miotam się po kuchni ubrany w sam fartuszek? – zarumieniony Miki pokazał mu język i zajął się robieniem śniadania.

- Prawdę mówiąc taka wizja przeleciała mi przez głowę – wyszczerzył się do niego Gabryś. Chłopak nic się nie odezwał i udawał, że nie słyszał jego głupiej uwagi. Sam miał problemy z opanowaniem wyobraźni, która bezlitośnie posuwała mu obrazki z wczorajszego wieczoru. Po dziesięciu minutach postawił na stole dwa talerze z parującą jajecznicą na boczku. Usiadł naprzeciwko mężczyzny i …

- Aa…?! O cholera! – pisnął przeciągle i natychmiast wstał. Złapał się za pośladki, a jego twarz przypominała dojrzałego pomidora.

- Kochanie? – zapytał go domyślnie Grizlli. – Pomóc?

- Nigdy więcej nie nadziejesz mnie na ten rożen! – wskazał na jego krocze. - Od dzisiaj żadnego miziania i deserów! – warknął stanowczo i popatrzył groźnie na zaskoczonego mężczyznę. Posykując ruszył do łazienki z zawziętą miną. Nie zauważył, że Gabryś na paluszkach, co wyglądało nieco komicznie przy jego posturze, ruszył za nim. Objął go w pasie i przylgnął do pleców narzeczonego, a potem przycisnął go nieco do pralki, żeby mu się nie wymknął.

- Chyba musimy zrobić akcję pod kryptonimem ,,smar” – pocałował pachnący kark narzeczonego i klepnął go w pośladek.

- Puszczaj draniu! – zaczął się szarpać. – Co ty chcesz zrobić? – zapytał lekko wystraszony.

- Miki, zaufaj mi – mężczyzna odwrócił go twarzą do siebie. – Nie ma sensu, żebyś cierpiał. Mam maść, która pomoże ci natychmiast – zamruczał mu do ucha.

- Czekaj! Czy ty chcesz mi powiedzieć, że zaaplikujesz mi ją do… - Michaś wytrzeszczył na niego oczy, po czym zwinnie się wywinął i uciekł do kuchni. – Nie ma mowy! – Za żadne skarby nie pozwoli, żeby mu włożył palec w obolałą pupę. Na samą myśl o tym miał ochotę zapaść się pod ziemię ze wstydu.

- Skarbie nie bądź dzieckiem – zdeterminowany Gabryś próbował go dosięgnąć przez stół.

- Odczep się, ty smarojadzie! – pisnął Miki i uciekł poza zasięg jego rąk. Zaczęła się zażarta gonitwa, żaden z nich nie miał najmniejszego zamiaru ustąpić. Wrzaski i krzyki słychać było w całym akademiku.

***

   Seba na szczęście nie miał z dziewczynami zajęć, więc na wykładach nieco odetchnął, a na przerwach ukrywał się w męskiej ubikacji. Wolał im się nie pchać w ręce, nie wiadomo co by im jeszcze strzeliło do tych blond główek. Owszem był mężczyzną, ale jeszcze nikt nie wygrał z dwiema, dodajmy lekko wkurzonymi kobietami, naraz. Całkiem nieźle mu szło, aż lekcje się skończyły i trzeba było wrócić do domu. Przez ten czas chłopak obmyślił już sobie strategię. Ponieważ kończył nieco wcześniej, postanowił przebłagać te zawzięte lisiczki wystawnym obiadem. Zrobił listę zakupów i ruszył przez dziedziniec do bramy, niestety nie zdążył jej przekroczyć po obstąpiła go sporo gromadka rozchichotanych studentek.

- Sebulku słońce, może pójdziesz ze mną dzisiaj do klubu – rosła brunetka popychała go swoim wydatnym biustem.

- Może innym razem – wyszeptał, ale jego nieśmiały głos zatonął w szczebiocie plotkujących zawzięcie smarkul.

- Masz niezły tyłek! Ćwiczysz – jakaś ruda piękność bezczelnie obmacała jego pośladki.

- Muszę już iść – coraz bardziej zmieszany chłopak próbował się wyrwać z ich ciekawskich łapek, ale okazało się to bardzo trudne. Ich było ze  dwadzieścia, a on jeden. W domu go zawsze uczono, że kobiety należy szanować  i teraz nie miał pojęcia jak się z tego wyplątać.

- Czy to prawda, że masz największego penisa w kampusie? Ile ma centymetrów? - Mała szatynka wyciągnęła dłoń w kierunku jego krocza. Chłopak cofnął się gwałtownie, przestraszony, że zechce się przekonać osobiście, o prawdziwości krążących po uczelni plotek.

- Zabieraj tą parszywą łapę, bo ją stracisz! – warknęła ostrzegawczo Gerdi i szturchnęła nachalną podrywaczkę w bok.

- Wolisz staracić włosy- Ilona pociągnęła ofiarę za warkocz - czy fantazyjną bliznę na policzku? – podsunęła jej ostre jak sztylety tipsy pod nos.

- Aa…! Ratunku, psycholka! – zapiszczała cienko, a pozostałe napastniczki się cofnęły. Nie miały najmniejszego zamiaru pomóc koleżance, ale chętnie obserwowały z daleka rozwój wypadków. Gerdi ją unieruchomiła z sadystycznym uśmieszkiem chwytając w talii i przyciskając plecami do siebie.

- Możesz wyciąć nasze inicjały ku przestrodze – rzuciła chłodno.

- Takie gotyckie zawijasy? – zapytała Ilona, mierząc wzrokiem przerażoną coraz bardziej szatynkę . Przejechała pazurkiem po jej twarzy jakby kreśląc wzór.

- Och… - jęknęła cichutko, pobladła i osunęła się na trawę, ku uciesze gapiów.

- Nie ma z czego rżeć! – Gerdi powiodła ponurym wzrokiem po struchlałej gromadce. – Ten facet – tu położyła poufale rękę na ramieniu oniemiałego ze zdumienia Seby – należy do nas. Jeśli któraś ma inne zdanie, to zapraszamy do dyskusji – pomachała im na pożegnanie pięścią i pociągła chłopaka za sobą. Kiedy tylko wsiedli do samochodu dziewczyny, wszyscy troje wybuchnęli śmiechem.

- A widziałaś jej minę jak jej dotknęłam? – kwiczała Ilona.

- Nie wiem dlaczego nie spodobała im się moja pięść, jest ładna – Gerdi podsunęła jej pod nos swoją rękę.

- Nie powinniście tego robić, jakby was dziekan zobaczył… - zaczął rozsądnie Seba.

- Ty się lepiej nie odzywaj, uratowałyśmy cię mimo, że na to nie zasłużyłeś – Gerdi pociągła go za ucho z prawej, a Ilona z lewej. – Chyba będziesz musiał to jakoś odpokutować!

- Ale jak? – chłopak zaczerwienił się po uszy, bo właśnie sobie wyobraził jak ciężko pracuje, aby zamazać swoje winy, całując bez tchu dwa nagie wypięte w jego stronę tyłeczki. Miał wyjątkowo maślaną minę i nieprzytomne spojrzenie, całkowicie pogrążył się w upojnych marzeniach.

- Seba, ty zboku, o czym ty myślisz?! – Ilona zerknęła na jego krocze.

- Takie piękne, aksamitne i okrąglutkie jak brzoskwinki – wyrwało się niezbyt przytomnemu chłopakowi. – Muszę spróbować – ku zaskoczeniu dziewczyny ukąsił ją w odkryte ramię.

- Nie przejmuj się jest stuknięty – zachichotała Gerdi i zrobiła wymowne kółko na czole. – Zwykła kąpiel i kompletnie klepki mu się w mózgu rozmoczyły.

***

   Pogoń trwała, obaj zawodnicy zdyszani i spoceni, okrążyli już stół dziesiątki razy. Mierzyli się wzrokiem przez drewniany blat niczym zapaśnicy, przed następną rundą.

- Krasnoludku, odpuść, szkoda twojego ślicznego tyłeczka – prosił łagodnie zdyszany Gabryś.

- Odwal się, to okropnie piecze, a ty chcesz mi tam jeszcze coś wkładać - poskarżył się Michaś.

- Skarbie, właśnie dlatego, żeby przestało – tłumaczył mu cierpliwie mężczyzna.

- A nie będzie bolało? – chłopak zaczął się zastanawiać, czy jednak nie skorzystać z oferty. Za chwilę mieli iść na zajęcia, a potem może do pani Mileny.

- Będę naprawdę ostrożny, chodź… - zbliżał się powoli, by nie spłoszyć zawstydzonego głuptasa. Posłusznie poszedł za nim z główką spuszczona tak, by włosy zakrywały mu płonące policzki. . Kiedy weszli do łazienki, Grizlli wyciągnął z szafki tubkę z maścią. – Wypnij tyłeczek – stanął za chłopakiem i odpiął mu spodnie, spuścił je do kolan razem z bielizną. – Pochyl się mocno, złap się wanny.

- A…ale powoli – wyjąkał nieco wystraszony Michaś, ale ufnie spełnił polecenie. Taki zmieszany, zarumieniony i eksponujący  jego stronę krągłe półkule, wydał się mężczyźnie niesamowicie słodki i pociągający. Pogłaskał go po nich uspokajająco i na brał na palec sporo maści.

- Oddychaj głęboko, nie bój się – zaczął zagłębiać się w ciasnym otworku. Miki z początku się spiął, przygotowany na falę bólu, ale niczego takiego nie poczuł. Pieczenie ustąpiło, przyjemne ciepełko zaczęło rozchodzić się w jego wnętrzu, a sprytny kapitan , widząc, że jego kochanie zaczyna coraz szybciej oddychać, potarł prostatę. – Dobrze ci? – szepnął mu cicho do ucha. – Chcesz jeszcze? – sięgnął do przodu i zacisnął dłoń na szybko rosnącym penisie.

- G..Gabryś… – pisnął miękko chłopak i rozsunął szerzej uda. Nie umiał się oprzeć gorącej dłoni na swoim członku i temu aksamitnemu głosowi.

- Kto by pomyślał, że będziesz taki namiętny – zamruczał zadowolony Grizzli i zaczął go pieścić palcem od środka, raz po raz uderzając we wrażliwy splot nerwów.

- Już nie mogę – jęknął Michaś i zaczął poruszać biodrami, wychodząc mu naprzeciw. Czułe dłonie narzeczonego szybko sprawiły, że jego ciało stanęło w płomieniach.  Jeszcze tylko parę ruchów, pożądliwe usta na jego karku i wytrysnął daleko przed siebie, z głośnym okrzykiem ekstazy. Został natychmiast przytulony i trzymany w ramionach, aż minęły poorgazmowe dreszcze i mógł sam stanąć na własnych nogach. – Kocham cię, kocham – wyszeptał w szeroką, nagą pierś Gabrysia. – Twoje serce bije tak szybko.

- Ono bije tylko dla ciebie – mężczyzna pocałował czubek jego głowy.

***

   Późnym popołudniem po skończonych wykładach chłopcy udali się do pani Mileny. Kapitan wcześniej uprzedził matkę o ich wizycie. Michaś przekonał go, żeby poszli z gałązką oliwną, czyli ogromnym bukietem kwiatów. Nie chciał być powodem niesnasek rodzinnych i miał nadzieję, że przyszła teściowa go kiedyś zaakceptuje. Już od furtki poczuli zapach strogonowa, jednej z ulubionych potraw Gabrysia. Obaj zgodnie się oblizali i jak zaczarowani ruszyli prosto do kuchni.

- A wy gdzie? W tym domu posiłki spożywa się w jadalni – machnęła na nich ścierką kobieta.

- Chcieliśmy cię najpierw przeprosić – kapitan cmoknął ją w policzek, a Michaś podał kwiaty. Zaskoczona Milena, popatrzyła niedowierzająco na syna. – Ehh… nie rób takiej podejrzliwej miny, to jego pomysł… - wysunął przed siebie opierającego się krasnoludka.

- Niektórzy mają odrobinę empatii – uśmiechnęła się do chłopaka – nie to co tępogłowi macho – pstryknęła syna w czoło. – Siadajcie – wskazała na pięknie nakryty stół. Po chwili wróciła z wazą pełną smakowitego gulaszu. – Jedzcie, na deser będą gruszki w czekoladzie. Dziecko coś cię boli, że się tak wiercisz? – zapytała Miki, który jakoś nie mógł usadowić się na krześle. Natychmiast poczerwieniał i spuścił oczy.

- Jja… ja tylko… - zaczął się jąkać.

- Proszę – kobieta z uśmieszkiem podała mu małą poduszkę. – Te krzesła robią teraz strasznie niewygodne, nie to co kiedyś… - mrugnęła do niego, a nieszczęsny chłopak omal nie wpadł pod stół.